🎣 Trzeba Cos Stracic Zeby Docenic

jak sie zachowac, zeby go nie stracic. Przez Gość ola2383, Marzec 24, 2016 w Życie uczuciowe. Polecane posty. Gość ola2383 Proszę pomóżcie mi , nie jestem zbyt zdolna zeby takie cos napisać ;) 1. Ułuż list do własnego dziecka ( syna lub corki ) omawiający sprawy dla ciebe najważniejsze ( moje credo ) ( to ma byc list , co chcę zeby odziedziczył po mnie i takie tam ,, pomóżcie mi ) 2. Jakie dokumenty trzeba przygotować? W zależności od rodzaju oraz wysokości kredytu bank może poprosić Cię o przygotowanie różnych dokumentów, które mają potwierdzić Twoją tożsamość oraz zdolność kredytową. Mowa najczęściej o: dowodzie osobistym – to podstawa do weryfikacji każdego kredytobiorcy. Później, do czasu przybycia fachowej pomocy, prowadź reanimację dziecka wykonując sztuczne oddychanie, które ma na celu przywrócenie mu oddechu. Jeżeli dziecko jest nieprzytomne, nie oddycha i nie wyczuwasz u niego tętna, na zmianę ze sztucznym oddychaniem wykonuj masaż serca. Pamiętaj, że u małych dzieci i niemowląt tętno Ruszyć z miejsca można tylko wtedy, gdy wspomnienia nie przytłaczają – uważa Alina Markiewicz, dziennikarka, podróżniczka, pasjonatka gór. Kiedyś miała wielką miłość i piękny dom. Uczucie zgasło, dom spłonął. – Czasem trzeba coś stracić, żeby móc iść dalej – twierdzi ze spokojem Alina. Na malowniczym wzgórzu Trzeba cos stracic, by cos docenic, zeby odzyskac, trzeba sie zmienic, trzeba przebaczyc, choc czasem nie jest jak byc powinno i zrozumiec jak wazne jest - być rodziną! Refren: Kiedy sobie wyobrazam ze mialoby was nie byc.. x2 2.Co by sie nie dzialo pamietajcie te wersy, Kocham was, to dla was chce byc mądrzejszy, XRh2kJ. napisał/a: pawelcio4 2009-03-26 20:57 Witam, Chciałbym wam wszystkim opisać jak u mnie to wszystko wyglądało. Krótkie streszczenie jest takie, że ja zostałem zdradzony. Po jakimś czasie przychodziły dziwne myśli i chęci dania jej nauczki (teraz jest to nie ważne czy to etyczne czy nie). Wiem tylko, że żałuję. Spotkałem osobę, w której się zakochałem, lecz zakochanie przerodziło się w związek bez tego czegoś. Cały czas myślałem o Tej, która mnie zdradziła. Nie wiedzieć dlaczego, cały czas rozmyślałem o niej, mając wszystko. Ta kobieta była wspaniała lecz brakowało tego czegoś - z mojej strony. Wyszło na to, że po pół roku przejrzałem na oczy i chcę teraz być z Tą, która mnie wcześniej zdradziła. Ona chciała być ze mną wcześniej. Czekała na mnie trzy miesiące i po tym czasie nie dała rady. Znalazła sobie kogoś. Zakochała się i kocha. Mówię ludzie, zastanówcie się nad tym co robicie. Jest prawie niewykonalnym myśleć z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem kiedy w grę wchodzą uczucia, lecz każdy musi to zrobić przed podjęciem decyzji. Ja przekonałem się na własnej skórze, że cały czas chciałem z nią być, lecz jakoś minął czas, w którym jeszcze mogłem wrócić. Do tego zraniłem kobietę, która wyznała mi miłość a ja nie potrafiłem tego zrobić. Nie dosyć, że okazałem się bez serca, kiedy ta, która mnie zdradziła żałowała z całego serca to jeszcze zraniłem inną osobę. Cholernie żałuję tego co zrobiłem, że straciłem szansę - a właściwie pogrzebałem ją. Chcę wrócić do pierwszej kobiety, którą uważam za jedyną. Niestety drzwi zostały zamknięte. Niech każdy kto to przeczyta wyciągnie wnioski z tego co ja przeżyłem! Czasami jednak warto! napisał/a: Cikitusia 2009-03-26 22:15 Jak dla mnie to nie była miłość z tą kobietą która cię zdradziła.... Skoro się kocha to na całe życie..... A nie tylko na 3 miesiące. napisał/a: JAD 2009-03-26 22:35 Jaki czlowiek jest slaby gdy w gre wchodza uczucia... emocje ... co to jest w ogole zdrada ... co to jest milosc ? jak poznac po sobie ze sie kocha? pytania bez odpowiedzi ... "Trzeba cos stracic zeby docenic aby odzyskac trzeba sie zmienic..." i tak jest wlasnie ze jak zyjemy z osoba z dnia na dzien to sie nie doceniatak tego co sie ma a jak tracimy gdy mamy wszystko wtedy pojawia sie bol ;/ ja to znam ...duzo osob to napewno zna... napisał/a: JAD 2009-03-26 22:40 Ja sama zdradzalam i wiem ze jakby moj chlopak sie o tym dowiedzial to tez by mi zamknal drzwi przed soba ... ciezko mi powiedziec cobym wtedy poczula gdyby mnie tak naprawde odrzucil ... calkowicie i na zawsze... sa dni ze wydaje mi sie ze poczula bym ulge a sa dni ze jak sobie pomysle ze znim niejestem to bym sie zalamala... napisał/a: lulu21 2009-03-26 22:59 co was pcha do zdrady? Ja po prostu się zastanawiam, bo nie przeczę miewałam okazje, ale nie wierzę w coś takiego: "to był moment, stało się, nie wiedziałam co robię..." przecież - nie chcę, żeby to było źle zrozumiane- ale człowiek ma mózg, a wraz z nim umiejętności analityczne, i jeśli się kogoś kocha, to te pierwotne instynkty- tak to nazwijmy- przy innych osobach niż partner nie mają prawa się ujawniać, a nawet jeśli, to można w końcu je zagłuszyć. Tak mi się wydaje, a może to po prostu kwestia konserwatywnego wychowania??? tak czy inaczej myślę, że osoba która zdradza musi tego jednak chcieć- a wtedy trzeba się zastanowić, czy na pewno kocha??? napisał/a: rkedar 2009-03-26 23:08 Stary, nie poddawaj sie! Napisz cos wiencej, czy jestescie malzenstwem czy macie dzieci? Mozesz mi mowic bracie bo przechodze podobne katusze moze sa odwrocone role ale bardzo podobne doswiadczenia. Powodzenia Rkedar napisał/a: Ankaaaa 2009-03-26 23:12 mi sie post pawelcia bardzo podoba... opowiada o tym, jak ludzie, ktorzy cos do siebie czuja, potrafia sie mijac... ciekawa jestem, czy prawdziwa milosc to taka, ktora wybaczy zdrade czy taka, ktora do niej nie dopusci... mimo wszystko zgadzam sie z lulu-zdrada to jest zawsze akt woli-a chec bycia z kims innym niz partner/ partnerka chyba jednak wyklucza milosc... a moze nie wyklucza, ale stawia ja w jakiejs podrzednej pozycji.... moim zdaniem normalne zycie po zdradzie jest w zasadzie "wychodzenie" ze zdrady- powoduje wlasnie takie mijanie sie ludzi, jak u autora postu... napisał/a: kochanica 2009-03-26 23:14 Pawelcio ja cie rozumiem, wiem co czujesz. teraz jestes pewny ze ta dziewczyna która cie zdradzila to ta jedyna. i nie mam zamiaru mowic ci ze tak nie jest, to sie po prostu czuje i tylko ty wiesz to tak naprawde. To ze ona Cie zdradzila wcale nie znaczy o Tym ze Cie nie kochala, bo czasami robimy (wszyscy!!!wyjatków nie ma) rzeczy których na prawde żałujemy z całegop serca i wiem ze zle zrobilismy ale czasu nie cofnie sie, a jestesmy tylko ludzmi, marnymi slabymi, dajemy sie czasem poniesc jak liscie na wietrze. jesli ją kochasz to powinienes walczyc o to uczucie i nie poddać sie zbyt łatwo. I wtedy tez okaze sie na prawde czy cie kochala czy nie kochala. bo jesli na prawde kochala, to kocha dalej bo kochac sie nie przetaje, to uczucie sie odnawia z kazdym porywem, wspomnieniem spotkaniem. to bedzie powazna próba dla niej. No i oczywiscie dla Ciebie tez, bo pytanie czy ty umialbys jej tak naprawde do końca wybaczyc?? i zyc z tym nie robiąc jej ciągle wyrzutów. Dasz rade zapomnieć o tym co sie stało? napisał/a: nikita2 2009-03-27 11:23 tez tak sądzę skoro sie kocha to całe życie ;)) i to jest prawdziwa miłość czy ona istnieje to nie wiem, szczerze mówiąc ;) napisał/a: fixation 2009-03-27 18:02 pawelcio napisal(a):Witam, Chciałbym wam wszystkim opisać jak u mnie to wszystko wyglądało. Krótkie streszczenie jest takie, że ja zostałem zdradzony. Po jakimś czasie przychodziły dziwne myśli i chęci dania jej nauczki (teraz jest to nie ważne czy to etyczne czy nie). Wiem tylko, że żałuję. nie czytałem więcej, ale niespecjalnie ci współczuje. w dzisiejszym świecie jest tak, że zdrada to ZAWSZE wina mężczyzny. jest jedno "ale". taki świat to świat męskiej dominacji i siły. nie będę tutaj ci radził, powiem tylko tyle, że zdrada to objaw (jeden z) trwałej i nieodwracalnej dekompozycji związku. nie ma czegoś takiego jak "przypadkowa" zdrada. zdrada to długi proces, musiałeś coś sknocić wcześniej. teraz już nic nie naprawisz, rozkład został przypieczętowany jej zdradą. Eiden pędem wrócił do mieszkania, tym razem zastał Mirandę przy lekturze jak mu się zdawało kolejnych sprawdzianów. Był pełen podziwu dla jej cierpliwości i determinacji. Poznali się praktycznie na samym początku jego drogi po przemianie. To ona pomogła mu zrozumieć, czym się stał i w jakim celu. Była od niego niewiele starsza, gdy czarny anioł zadecydował o jej przeznaczeniu. Obiecała, że nie będzie zmuszony, by zabijać. Choć czasem wydawało mu się, że próbuje kierować jego wolą i decyzjami, a w efekcie godził się na wszystkie jej pomysły. Kiedyś był żołnierzem, który walczył w obronie swojego narodu, ludzi przez niego zamieszkiwanych i swojej narzeczonej. Dla niej przede wszystkim chciał żyć. Lecz okrutny los ich rozdzielił. Miranda odłożyła na bok stos papierów i ruszyła bez słowa do kuchni. Wróciła z powrotem trzymając w ręku puchar, po brzegi wypełniony Pomyślałam, że możesz być oznajmiła podając mu Dzięki, ale wczoraj musiałem zapolować przyznał upijając pierwszy mały Co takiego?- oburzyła się, lecz po sekundzie złagodniała- Przepraszam, to moja wina, powinnam była zostawić ci zapas. - Nic nie szkodzi. Nie było tak wzruszył ramionami przechylając Źle się dzieje rzekła nagle, wpatrując się surowo w jego oblicze- Sprowadziłeś swoje pragnienia na nieodpowiednie Nie Kiedy mówiłam byś wyszedł do ludzi, nie chodziło o, to byś dosłownie rozumiał sens moich O czym ty do diabła mówisz?- obruszył O niejakiej Clarise. Z tego co mi wiadomo nie jest, to odpowiednia partia dla ciebie. Sugeruję więc, dla jej własnego dobra, byś usunął się z jej życia, póki wasze relacje nie wyszły poza granice rozsądku. Miranda patrzyła na niego odłożył puste naczynie na stolik obok kanapy i odezwał się po dłuższej chwili milczenia. - Kto ci dał prawo do wglądu w moje myśli?- spytał Przypominam ci, że zbliża się I co z tego?- Raz na tysiąc lat księżyc nie tylko przybiera kształt okręgu, ale staje się przewodnikiem, dla całej rzeszy wampirów. Oznacza to, że instynkt zabójcy całkowicie góruje nad rozsądkiem, i tylko wyuczone wampiry mogą się przed tym uchronić. Dlatego Eidenie musimy opuścić Londyn na jakiś czas, by zebrać grupę sprzymierzeńców i powstrzymać nadchodzący kataklizm. - Ile mamy czasu?- Kilka dni, może odparła- W przeciwnym razie ludzkość ulegnie zagładzie. Dlatego musisz odłożyć na bok wszelkie ostatnie zdanie zabrzmiało jak Nie mogę jej tutaj rzekł ze spokojem, choć wiedział, że Miranda nie podziela jego zdania. - Czy nie rozumiesz, że wasza przyszłość nie ma sensu?- spytała z z chwilą przemiany utraciłeś swoje człowieczeństwo, jesteś tylko istotą stworzoną do zabijania, a w tym wypadku miłość nie wchodzi w grę. Nie potrafisz nawet do końca powstrzymać pragnienia. Niczego nie możesz jej ofiarować. Możesz ją jedynie skrzywdzić. Chcesz tego?- odpowiedział szeptem, gdyż zdał sobie sprawę, że dziewczyna ma całkowitą rację. - I nie możesz się z nią powiedziała wyprzedzając jego myśli, zanim zdążył wypowiedzieć słowo. Spojrzał na nią ze Przestań! Robisz spustoszenie w moim umyśle! - Uświadamiam cię tylko o niebezpieczeństwie, jakie płynie z kontynuowania tej odparła zwyczajnie- z każdym spotkaniem coraz silniej ją od siebie uzależniasz! Przerwij to, inaczej będę musiała zrobić to za poczuł, że traci grunt pod stopami. Miranda doskonale wiedziała, że bezpieczeństwo Clarise jest dla niego ważne. Nie mniej jednak musiał się z nią zgodzić. Jeśli znowu zobaczy się z Clarise utrudni pożegnanie im obojgu. Postanowił, ze odejdzie bez słowa, choć jeszcze niedawno obiecywał, że odnajdzie ją wszędzie. Był jednak przekonany o słuszności swojej decyzji, tak jak tego, że wkrótce o nim zapomni. - Kiedy wyruszamy?- Jutro, z samego rana. Wzięłam urlop na czas nieokreślony, a jeśli zajdzie taka potrzeba złożę Czyli istnieje możliwość, że nigdy tutaj nie powiedział sam do siebie ze zbolałym wyrazem widząc jego minę, usiadła obok i objęła chłopaka Niezbadane są koleje losu mój szepnęła mu do to dla jej dobra. Robisz to dla A jeśli stanie się jej krzywda, kiedy mnie nie będzie?- Na litość Boską! Jedyne czego może się obawiać, to tego czego pragnie najbardziej! – wybuchła odsuwając się od A tak się niefortunnie złożyło, że to marzenie nosi twoje Nie mógł bym!- oburzył Ale twoja natura, owszem. - Ja i moja natura stanowimy Oczywiście, tylko częściej instynkt bierze górę nad żachnęła Nie chciałem tego, dawno temu odebrano mi prawo do decydowania o własnym życiu!- w jego głosie brzmiała pretensja. - Mnie też nikt nie pytał o zgodę, a jednak nauczyłam się akceptować to kim już była spokojna, w pewnym sensie go rozumiała. A Eiden? Jak mógłby żyć u boku Clarise, skrywając tak mroczny sekret. Gdyby wiedziała jaki jest naprawdę, znienawidziłaby go ze wszystkich sił. Napawał by ją przerażeniem. Dopóki trwała w nieświadomości, dopóty mógł mieć nadzieję, że go pokocha. Lecz nadzieja jest ulotna i nie było szans, że zwyczajna dziewczyna obdarzy szczerym uczuciem potwora. Tak, był potworem, w całej okazałości. Skrywał się pod maską człowieka, lecz jego wnętrze było martwe. Nie mógłby nawet objąć jej w chłodne dni, ponieważ sam był soplem lodu. Wówczas iskierka nadziei zgasła zupełnie. Zrozumiał, że odejście jest nieuchronną koleją rzeczy. Tak samo było z Rebecką. Z ta różnicą, że tym razem decyzja należała do niego. Wyruszyli o świcie. Oboje założyli długie, czarne płaszcze z obszernymi kapturami, które miały chronić ich przed światłem słonecznym. Pojechali srebrnym Volkswagenem w stronę wschodzącego słońca. Clarise po powrocie do domu długo nie mogła zasnąć. Nie mogła się doczekać kolejnego spotkania z Eidenem. W końcu złożył obietnicę, tym razem głęboko wierzyła, że dotrzyma słowa. Minęło kilka tygodni, a Eiden w żaden sposób się z nią nie skontaktował. Pewnie nawet nie próbował. Rozpoczęły się wakacje pełną para, lecz ona nie miała ochoty na zabawę. Wciąż błądziła gdzieś myślami, nawet w obecności Patricci nie mogła się na niczym skupić, poza swoim złamanym sercem. Nie mogła zrozumieć dlaczego ją zawiódł. Być może stało się coś złego, a może zwyczajnie stracił zainteresowanie rozpieszczoną dziewczynką z dobrego domu. Przyjaciółka nawet nie próbowała jej pocieszyć, wciąż opowiadała o nowych butach od Gucciego, lub Patricku. Dopiero, gdy zauważyła zmartwienie na twarzy Clarise Co się dzieje?- spytała- odnoszę wrażenie, że w ogóle nie słuchasz tego co Nic, wszystko w wymamrotała siląc się na Świetnie. Och, niedługo będę się zbierać, Patrick zabiera mnie na To To lecę, odezwę się z łóżka na którym siedziały obie z Clarise i cmoknęła ją na pożegnanie w policzek. Dziewczyna została sama w sypialni. Uniosła kolana pod brodę i objęła je ramieniem, jakby ten prosty gest miał przynieść ukojenie. Pani Winston kilkakrotnie wołała ją na obiad, lecz wiedziała, że nie przełknie ani kęsa. Siedziała samotnie do wieczora, krzątając się po pokoju. Miała ogromną chęć zadzwonić do Lidii, ale szczerze wątpiła, że zechce z nią rozmawiać. Ojciec natomiast rozmawiał tylko z panią Winston, zupełnie jakby nie dostrzegał jej istnienia. W sumie po ostatniej sprzeczce nie mogła mu się dziwić, choć w skrytości ducha pragnęła, by ją skrzyczał. By ją w końcu zauważył. Usiadłszy przy biurku sięgnęła do szuflady po prawej stronie. Wyjęła z niego gruby zeszyt formatu A5, na okładce znajdowało się jej zdjęcie sprzed kilku lat. Kiedyś był to jej pamiętnik, zapisywała w nim wszelkie przemyślenia, odczucia. Po śmierci matki nie zajrzała do niego ani razu, do dzisiejszego wieczora leżał samotnie w szufladce. Otworzyła pierwszą stronę, po czym kolejną i następną, aż do ostatniego wpisu. Teraz postanowiła dokończyć, to co zaczęła i zapisała kolejno trzy strony. Opisała dokładnie spotkanie z Eidenem, kłótnię z Lidią a także przyjaźń z Patriccią i relacje z ojcem. Postanowiła, że będzie pisała codziennie. I tak też zrobiła. Kiedy nie widywała się z przyjaciółką notowała każdą chwilę. Choć ostatnio na każdej stronie widniał tylko jeden wpis: „Nie potrafię zapomnieć, wymazać cię ze wspomnień”. Mijały tygodnie, wakacje kończyły się za trzy, a ona wciąż siedziała i czekała na wieści. Patriccia wpadała codziennie, by opowiedzieć o pogłębiającej się wciąż miłości. Wybrała się nawet na romantyczne wakacje- Karaiby. coraz częściej miewała nieodparte wrażenie, że ta przyjaźń to fikcja, ponieważ Patriccia była tak zapatrzona w siebie, ze nie potrafiła nawet dostrzec jej cierpienia. W dodatku zapowiadał się kolejny samotny, sobotni wieczór. Usiadła przy laptopie, już prawie zapomniała swojego hasła na gadu. Otworzyła komunikator i wyświetliła się wiadomość od Lidii. Na twarzy Clarise pojawił się uśmiech. Wiadomość nie była długa, ale jej serce rozpierała radość. Tych kilka prostych słów sprawiło, ze dziewczyna poczuła się szczęśliwsza. Brzmiały one:Lidia 22:15 „Tęsknię za Tobą Clarise i za naszą przyjaźnią”.Odpisała natychmiast:Clarise 22:30„Ja też tęsknię”Lidia 22:32„Jeśli chcesz dotrzymam ci towarzystwa.”Clarise 22:33„Przyjdź szybko”Lidia się wylogowała. Po trzydziestu minutach zjawiła się w pokoju przyjaciółki zalana łzami. Clarise natychmiast rzuciła się w jej stronę i objęła serdecznie. Trwały tak przez kilka minut, po czym usiadły na łóżku trzymając się za Czemu płaczesz?- spytała Clarise z obawą w Nie, to ze szczęścia. W końcu zebrałam się na odwagę, by się do ciebie odparła Mam ci tyle do powiedzenia. – westchnęła Clarise i spojrzała na nią Przepraszam cię, tak bardzo cię odwzajemniała spojrzenie i uśmiechnęła się Zapomnijmy o tym co odparła, i dostrzegła w oczach przyjaciółki niewysłowiony smutek, choć tamta usilnie próbowała zakryć emocje Wszystko w porządku?- Nie dłuższych namowach zgodziła się opowiedzieć wszystko, co ją spotkało. O tym jak bardzo zawiodła się na ojcu, o Eidenie, który tak nieoczekiwanie wtargnął w jej życie, i o swoim złamanym sercu z powodu obietnicy, której nie dotrzymał. Lidia słuchała w skupieniu, i żałowała, że zostawiła ją samą z takim bagażem problemów. - Tak mi szepnęła W jaki sposób mogę ci pomóc?- Zostań ze mną dzisiaj. Oczywiście jeśli zaproponowała. - powiedziała zdecydowanie, bez zastanowienia. Zadzwoniła do mamy, by ją poinformować o zaistniałej sytuacji. Zgodziła się bez problemu. Gdy obie dziewczyny leżały już w łóżku Lidia spytała o Patriccię. Clarise opowiedziała jej o swoich wątpliwościach, a ona nie komentowała A Eiden? Długo się znaliście?- Widzieliśmy się jedynie dwa razy, a mimo to czułam jakbyśmy się znali od odrzekła z Musiał być przyznała I oświadczyła w czasie przeszłym. Przecież pojawił się w jej życiu tylko na króciutką chwilę. Dzisiaj 2 kwietnia 2011r. To już 6 rocznica Naszego papieża. Właśnie dzisiaj dotarło do mnie to jakim był człowiekiem. Drugiego takiego NIGDY już nie będzie! [] Długo tu nie zaglądałam, ale postaram się to zmienić. Po niedzieli zajmę się wyglądem, bo ten zrobił się jutro trochę nudny. Myślę właśnie nad koncepcją. Jutro niedziela. Pewnie zleci tak szybko, że nim się obejrzę będzie wieczór, godzina 19. Zresztą tak jak zawsze. Na jutro umówiłam się z Agą. Mamy rozległe plany. Ale pewnie conieco wyjdzie inaczej niż jest zaplanowane. Wyjdzie w praniu. Jeszcze tyle nauki i lekcji na poniedziałek z języków, że głowa mała. Jolce odbiło. Na lekcjach wałkujemy jedno i to samo i oczywiście jak pretensje to do nas. Bo my nie potrafimy układać zdań. A ja przepraszam, ale jakoś nie pamiętam, żeby ona nam tłumaczyła jak się buduje zdania oznajmujące, pytające itp. Yhh. Nie znosze tej kobity! Od czasu kiedy spędziłam z nią 3 dni we Wrocławiu mam jest serdecznie dość! A wczoraj też mi miło upłynął czas. Po szkole udałam się do AGNIESZKI ;d Chwilę odpoczęłyśmy przy capuccino i ploteczkach, a potem wzięłyśmy się za robotę. Musiałyśmy zrobić zadanie z angielskiego. Dość szybko poszło. ;) Potem znowu ploteczki i ... o 20 do domu. ;) I piątek zleciał. Cytat z piosenki w tytule wyraża więcej niż tysiąc słów. Dopiero dzisiaj się o tym przekonałam i wreszcie do mnie coś dotarło. Jest mi niesamowicie przykro, smutno i .... nie wiem jeszcze jak nazwać dokładnie to co ludzie tak szybko odchodzą? Dlaczego złego diabli nie biorą? ;(( Agatko. Przepraszam za wszystko co złego było między nami. Dziękuję za wszystkie spędzone razem chwile. Będę zawsze o Tobie pamiętać! ;;( "Ciągle jeszcze istnieją wśród nas Anioły. Nie mają wprawdzie żadnych skrzydeł, lecz ich serce jest bezpiecznym portem dla wszystkich, którzy są w potrzebie. Wyciągają swoje ręce i ... proponują przyjaźń."O Was też będę pamiętać! ; ***!A teraz idę spać, bo już późnoo.. Bye ;* Na początku chcę powiedzieć że zmieniłam tytuł opowiadania wydaje mi się że jest bardziej oryginalne. Spróbuję tak jak napisała jedna czytelniczka pisać dłuższe rozdziały. Mam nadzieję że ten rozdział spodoba się wam. Wow nadal w to nie wieżę że przeszłam do finału. Te emocje, zostały nas tylko 3 więc muszę się bardzo dobrze przygotować, ale najpierw muszę się nauczyć na sprawdzian z chemii. Niedługo koniec roku szkolnego, a ja mogę czasami nie zdać tak strasznie opuściłam się w nie wiem co jest tego przyczyną strasznie się zmieniłam odkąd poznałam One Direction oczywiście jak dla mnie na lepsze, ale inni twierdzą że na gorszę wiec sama nie wiem kocham 1D i chcę być z nimi do końca,a teraz pójdę na ich koncert który będzie w sobotę potem spotkam się z nimi na M&G, a następnie na konkursie. Wow sama nie wieżę że tak daleko zaszłam pamiętam jeszcze jak zapisałam się na konkurs te emocję były jeszcze większe niż teraz, potem było już coraz lepiej poznanie One Direction pocałunek Niall'a w policzek Brr nie myślę o tym bo ciarki mnie przechodzą sama nie wiem czemu, ale przechodzą. On jest taki wysportowany,przystojny,ma bardzo dobre serduszko. Lily opanuj się nie myśl tak o nim on jest tylko zwykłym chłopakiem którego kochają miliony fanek i nawet na mnie nie spojrzy, a tak mnie ciarki przechodzą na jego nie myśl o nim masz chłopaka kochacie się, a ty szukasz problemu jesteś szczęśliwa,a przez to możesz sobie zniszczyć życie. Tak sobie myśląc zasnęłam obudził mnie krzyk Nelly -Lily Boże wstawaj kurde migiem na dół musimy porozmawiać -Idę idę O co jej chodzi przecież nic złego nie zrobiłam. Obudziła mnie pół godziny przed budzikiem ja pierdolę człowiek chce spać a tu dupa budzą go o wpół do siódmej -Co chcesz -Musimy pogadać -Co się stało. Jeżeli chodzi o moje oceny to poprawię się obiecuję -Nie nie chodzi, ale o tym też porozmawiamy -No to o co chodzi -Pamiętasz Nicka ?? -No tak to był mój przyjaciel co z nim ? -Napisał do Ciebie list zobacz Zaczęłam czytać na głos -"Hej Lily jak tam twoje życie ??Bo moje jest do bani odkąd przestaliśmy się kumplować nic nie ma sensu po prostu powiem w prost Kocham Cię kocham twoje oczy,usta,poliki,włosy kocham każdą część twojego ciała jesteś całym moim życiem. Wyjechałem do Polski bo myślałem że ty tam też będziesz ale nie ma Cię, a ni twoich rodziców nie ma nikogo. Twoja babcia nie żyje już dwa miesiące więc nawet tam nie szłem bo wiedziałem że tam Cię nie będzie wiem że masz chłopaka bo oglądam program w którym śpiewasz. Pogodziłem się że nie ma mnie przy Tobie. Takie jest życie niedługo wracam do Londynu może się spotkamy. Nick" -Ale zaraz zaraz jak to babcia nie żyje dwa miesiące to do jasnej cholery gdzie są rodzice Nelly !!!!!!!!! -Sama nie wiem z tego wynika że babcia zmarła pare tygodni wcześniej przed wyjazdem rodziców gdzie oni są -Nie wiem ale ja wracam do Polski muszę to wszystko wyjaśnić -Lily nie możesz, a konkurs, a koncert nie możesz tego tak zostawić -Jestem zmuszona tam wrócić najwyżej pojadę po konkursie i koncercie -A co jeśli wygrasz? -Hah śmieszne -Wcale nie śmieszne Ja pojadę zobaczyć co i jak ? -Ok, ale musisz dzwonić codziennie i widzę Cię z powrotem przed koncertem -Dobra idę zamawiać bilety, a ty szykuj się do szkoły -Dobra dobra Cały dzień myślałam o tym co dzieje sie z rodzicami i przez to nie byłam obecna na lekcjach. Wieczorem zadzwoniła Nelly i powiedziała że babcia faktycznie nie żyje, a po rodzicach nie ma śladu pytała się sąsiadów oni tylko mówili że nic nie wiedzieli. Bałam się strasznie że coś im się mogłam skupić się na nauce więc nie uczyłam się, kurde no muszę jutro się uczyć bo w czwartek mam sprawdziany. Wieczorem zrobiłam sobie kolację umyłam się pogadałam trochę z Maciejem przez telefon. Opowiedziałam mu całą historię, a on mnie cały czas wspierał mówił że wszystko będzie dobrze. Jaki on był kochany wspierając mnie. Gadaliśmy chyba ze dwie się zmęczona i pożegnałam się z Maciejem, około 00:00 położyłam się spać. Rano obudziłam się jeszcze przed budzikiem, zobaczyłam na telefon,a tam były 6 nieodebranych połączeń od co się stało ona przecież nigdy tak nie dzwoniła tak szybko, a w ogóle tyle połączeń w ciągu 10 do niej oddzwonić, ale nie odbierała telefonu pewnie jest teraz zajęta. Nie mogę o tym myśleć bo muszę teraz skupić się na nauce i na lekcjach. Zeszłam na dół o dziwo nie było nikogo pewnie Sam poszedł do sklepu albo do pracy sama nie się, zjadłam śniadanie i poszłam do szkoły. W szkole na szczęście dzisiaj mogłam się skupić więc mniej więcej wiem co było dzisiaj na lekcjach. Jak wróciłam do domu to zobaczyłam.... No i koniec kolejnego rozdziału. Chcę was strasznie przeprosić że tak długo musieliście czekać na kolejny rozdział. Wiem wiem nie jest za długi, ale po prostu dzisiaj go pisałam a dzisiaj mam gości. CO MYŚLICIE O TYM ROZDZIALE ? MIAŁAM W TYM ROZDZIALE ZROBIĆ JUŻ KONCERT I KONKURS ALE POMYŚLAŁAM SOBIE ŻE TO WSZYSTKO ZA SZYBKO BY SIĘ DZIAŁO. BŁAGAM KOMENTUJCIE. 5 KOMENTARZY= NASTĘPNY ROZDZIAŁ ŻYCZĘ WAM MOJE MOFOSY MIŁEGO DNIA Złamane serceTrzeba coś stracić by coś docenić, aby odzyskać trzeba się zmienić...

trzeba cos stracic zeby docenic